اندر مزایای تحمل دولت و ایجاد اشتغال برای کارکنان رسانه

امروز در روزنامه  منتشر شد

باور بفرمایید ما از قدیم خیلی به مسائل صبر و تحمل اعتقاد داشتیم و هنوز هم معتقد هستیم. به این صورت که اگر یکی  به ما خدای‌ناکرده حرف‌های رکیکی می‌زد، همین‌جوری نگاهش می‌کردیم و لبخند ملیحی می‌زدیم تا طرف از رو برود.  اساسا این کار باعث می‌شود که طرف جری شود و وقتی که می‌بیند شما داری تحمل می‌کنی، عصبانی می‌شود علاوه بر یک زیرگوشی آبدار، یک اوردنگی تاب‌دار هم نثار باسن شما می‌کند تا 6متر از جایت بپری و ناگهان جهت‌های شرق و غرب و چپ و راست را نشناسی. پس تحمل خیلی چیز خوبی است. باعث می‌شود آدم مثل سنگ زیرین آسیا باشد و هر چه سنگ بالایی رویش فشار بیاورد ولی خم به ابروی خود نیاورد. اتفاقا همین دیروز آقایی به نام پرویزخان فتاح هم به دولت توصیه کرده که تحمل کند. حرفش را خبرگزاری‌ها این جوری تیتر کردند:« فتاح در گفت‌وگو با فارس:دولت باید تحمل خود را در قبال رسانه‌ها افزایش دهد.» ما فکر می‌کنیم آقای فتاح از تجربه‌های ما درس گرفته، شایدکسی میزان صبر و تحمل ما را به او بازتابش داده. به هر حال نظریه ایشان هم بد نیست. راست می‌گوید دولت باید هر چه رسانه‌ها به او می‌گویند تحمل کند. مثلا اگر رسانه‌ای آمد به رئیس جمهوری خدای‌ناکرده چیزی گفت، رئیس جمهور بیاید پشت تریبون و از آنها تشکر کند. حتی اگر رسانه‌ای آمد خدای‌ناکرده از سر نادانی یا حتی از سر ناچاری تهمت وافترایی بست،‌ رئیس جمهور تحمل کند و برود پشت دوربین سیما و قاه‌قاه بخندد. حداقل سیما اگر حرف‌هایش را به دلیل مشکلات فنی قطع می‌کند،‌ولی خنده‌هایش را قطع نمی‌کند. این تحمل باعث می‌شود آن رسانه رشد می‌کند و بروبچه‌هایش بیکار هم نمی‌شوند. پس رئیس جمهور با خنده‌هایش باعث افزایش شغل در جامعه و امنیت شغل روزنامه‌نگاران می‌شود. ببینید تحمل چه‌کارها که نمی‌کند. راست گفتند پرویزخان. ما کاملا موافقیم و حداقل شغل‌مان را از دست نمی‌دهیم. همین.