اندر حکایت خوشبخت‌ترین نسل تاریخ بودن ما

باور بفرمایید که ما جزو خوشبخت‌ترین نسل تاریخ بشریتیم. شاید فکر بکنید که ما ناگهان دچار جنون خودخوشبخت‌پنداری شدیم و داریم از خودمان هی تعریف و تمجید می‌کنیم. البته خوب، طبیعی است که هر خواننده‌ای به این جمله ما شک کند و فکر کند که خدای ناکرده زده به سرمان که برای خودمان به قول بچه‌ها نوشابه باز می‌کنیم و این‌قدر هم خودمان را تحویل گرفته‌ایم. آنگونه که در تاریخ آمده است، بسیاری از نسل‌ها یک‌جور دیگری خوشبخت بودند ولی ما جور دیگری خوشبختیم. اساسا گرچه روان‌پزشکان یا روان‌شناسان و یا  حتی خوشبختی‌شناسان تعریف متفاوتی از خوشبختی دارند،‌ولی ما بااین سن کم‌مان به تعریف جدیدی از خوشبختی‌ رسیدیم و به همین دلیل معتقدیم که خوشبخت‌ترین نسل بشریت قبل از نئاندرتال و بعد از آن هستیم. مثلا برای انسان‌های ماقبل‌تر از تاریخ اصلا اعداد و ارقام معنی نداشت. حال وقتی آن انسان‌های بعد از تاریخ به اعداد و ارقام رسیدند، تازه مانند ما نبودند. یعنی آنها اصلا درک نمی‌کردندکه 1000میلیارد اصلا چند تومان یا چند قران یاچند دینار یا چند درهم و برهم است. اما ما خوشبختانه در سال‌های اخیر از بس با این اعداد و ارقام روبه‌رو شدیم که در یک چشم‌به زدن می‌توانیم بفهمیم که مثلا «بدهی۱۰۰۰ میلیاردی سهامدار بانک سرمایه» یعنی چه. خوب، وقتی این را می‌فهمیم پس می‌توانیم بفهمیم به راحتی تعداد ستارگان را حس کنیم. نسلی که این حس را ندارد خوشبخت نیست. واقعا ما خوشبخت‌تر از نسل‌های دیگر نیستیم.