اندر حکایت تفاوت کشفیات داروین و کشفیات ما

امروز درروزنامه منتشر شد

شک نکنید که اگر مسئولان گینس بخواهند در دفتر خود نام نوابغ بشریت را بنویسند، باور بفرمایید که آنها اگر بیایند پیش بنده – بدون آنکه چشم‌داشتی از آنها داشته باشیم یا بخواهیم خدای‌ناکرده پولشویی بکنیم و هزینه‌های کرایه تاکسی یا پول تلفن همراه را به صورت دلار حساب کنیم- نمونه‌هایی از نوابغ بشریت را می‌توانیم به آنها معرفی کنیم که خودشان شش‌دستی بپرند هوا. درست است که گینس در زمینه ثبت یک رخداد یا ثبت نام یک آدم ویژه یا اندیشمند یا دانشمند یا پروفسور یا استاد دانشگاه خیلی سخت‌گیر است،‌ ولی مواردی را که ما به آنها نشان می‌دهیم نه تنها رد خور ندارد، بلکه خودشان هم از این‌که این افتخار نصیب آنها شده است که نام‌های خاصی را یا کشف‌های خاصی را درکتاب‌شان بنویسند، خدای‌ناکرده ذوق‌مرگ یا شوق‌مرگ می‌شوند. مطمئنا آنها تاکنون نام داروین را شنیدند که توانست ریشه‌یابی کند و بگوید که جد و آبای ما کی‌ها بودند و از کجا آمدند. ولی داروین باید در مقابل کشفیات ما صدمتر برود جلوتر و بعد بوق بزند. اگر داروین راست می‌گفت و خیلی دانشمند بود می‌توانست کشف کند که چه کسانی حلال‌زاده و چه کسانی حرامزاده هستند؟ این‌که تبار ما از کجا بوده که کفاف نمی‌کرد. واقعا حالا این  آقای داروین قوی‌تر است یا دانشمند ما که کشفیات خود را حتی با سیر و مثقال نشان دادند. البته شاید داروین مشکل داشته که دنبال این کشف نبوده. چون شاید خودشان به حلال‌زاده بودنشان شک داشتند. خب،‌ حالا حق نداریم که افتخارات خود را اعلام کنیم. واقعا.